- dēcussī
- decussis
- decusso
- decussus 1
- decussus 2
- dēcutio 1
- dēcutio 2
- dēdeceo
- dēdecor
- dēdecoro
- dēdecōrus
- dēdecus
- dedī
- dēdicātio
- dēdico
- dēdidī
- dēdidicī
- dēdignātio
- dēdignor
- dēdīsco
- dēditīcius
- dēditio
- dēditus
- dēdo
- dēdoceo
- dēdoleo
- dēdolo
- dēdūco
- dēductio
- dēductīvus
- dēductor
- dēductus
- dēdūxī
- deerro
- dēfaecābilis
- dēfaecātio
- dēfaeco
- dēfatīgātio
- dēfatīgo
- dēfatīscor
- dēfēcī
- dēfectio
- dēfectīvus
- dēfector
- dēfectus 1
- dēfectus 2
- dēfendo
- dēfēnsio
- dēfēnsito
- dēfēnso
- << >>
- Jokantas 1936
dē-do, didī, ditum 3
a) perduoti, perleisti, atiduoti mulieri servum trucidandum; ad supplicium, ad necem; in cruciatum hostibus; cupiditati crudelitatique alicuius; aliquem telis militum.b) išduoti priešui noxios hostibus L; se suaque omnia; incolumitatem deditis (jei jie pasiduotų) pollicetur; Hannibalem Romanis; se alicui in arbitrium dicionemqe L; dedi = se dedere; dedere = se dedere.c) trop. visiškai atsiduoti, pasišvęsti, uoliai užsiimti kuo totum se rei publicae; se voluptatibus; aures suas poëtis; deditā operā rūpestingai, atsidavus, tyčia.
- Kuzavinis 2007
- dēd|o, ere, idī, itum vt [dē +dō] 1. atidúoti (sua omnia Cs); sē ~ere alicuī Cs pasidúoti kám;2. pérduoti (aliquem ad suplicium L); išdúoti (noxiōs hostibus L);3. prk. atsidúoti, atsidė́ti, pasiskìrti; ~ere doctrīnae (litterīs) C atsidúoti mókslui
- dēd|o, ere, idī, itum vt [dē +dō]