- discidium
- discīdo
- discīnctus
- discindo
- discingo
- dīsciplīna
- dīsciplīnātus
- dīsciplīnōsus
- dīscipula
- dīscipulīna
- dīscipulus
- discissus
- discīsus
- disclūdo
- disclūsio
- dīsco
- discobolos
- discolor
- discolōrius
- discondūco
- disconvenientia
- disconvenio
- discooperio
- discoopertus
- discordābilis
- discordia
- Discordia
- discordiōsus
- discordo
- discors
- discrēdo
- discrepantia
- discrepātio
- discrepo
- discrētē
- discrētim
- discrētio
- discrētor
- discrētus
- discrēvī
- discrībo
- discrīmen
- discrīmināle
- discrīminālis
- discrīminātim
- discrīminātio
- discrīmino
- discrīpsī
- discrīptio
- discrīptus
- discrucio
- discubitus
- discubuī
- discucurrī
- discumbo
- discupio
- discurro
- discursātio
- discursātor
- discursio
- discurso
- discursus 1
- discursus 2
- discus
- discussī
- discussio
- discussor
- discussōrius
- discutio
- disertē
- disertim
- disertus
- disjicio
- disjēcī
- disiectī
- disjectus 1
- disjectus 2
- disjūnctē
- disjūnctio
- disjūnctīvus
- disjūnctus
- disjungo
- disloco
- dispālēsco
- dispālor
- dispando
- dispār
- disparātum
- dispāreo
- disparilis
- disparilitās
- dispariliter
- disparo
- dispartibilis
- dispartio
- dispartior
- dispāruī
- dispectus 1
- dispectus 2
- dispello
- dispendiōsus
- >>
- discruci|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LBBA (4)
- Sirvydas 1642
-
Gryzę ſię ſam w ſobie. Diſcrutior, rumpor malis, conficio me, mordeor cõſcientia, malè maceror. Krimtuoſi pats ſawimp, ſkrodźia śirdi mań prieiauta, piktibe koki.
-
- Jokantas 1936
- dis-crucio 1 (iš)kankinti; discruciari išsikankinti, bijoti: amore P.
- Kuzavinis 2007
- discruci|o, āre, āvī, ātum vt [dis + crucio] (iš)kankìnti (aliquem C); pass. ~ārī Te kankìntis, kentė́ti