- ēscēnsus 1
- escit
- ēsculenta
- ēsculentus
- escunt
- ēsilio
- ēsito
- esophagus
- ēsor
- esox
- Esquiliae
- Esquilīnus
- Esquilius
- esse 1
- ēsse 2
- esseda
- essedārius
- essedum
- essentia
- essentiālis
- essentiāliter
- essito
- ēssurio
- Esthēr
- ēstur
- Esubiī
- ēsuriālis
- ēsuriēs
- ēsurīgo
- ēsurio 1
- ēsurio 2
- ēsurītio
- ēsus 1
- ēsus 2
- et
- etenim
- Eteoclēs
- Eteoclēus
- etēsiae
- ēthicē
- ēthicus
- ethnicus 1
- ethnicus 2
- ēthologia
- ēthologus
- ēthopoeia
- ēthos
- etiam
- etiamnum
- etiamnunc
- etiamsī
- etiamtum
- etiamtunc
- Etrūria
- Etrūscī
- Etrūscus
- etsī
- etymologia
- etymologos
- etymon
- eu
- Euadnē
- euān
- Euander
- Euandrius
- Euandrus
- euangelicus
- euangelista
- euangelium
- euangelizātor
- euangelizo
- euāns
- euax
- Euboea
- Euboicus
- eucharistia
- eucharisticus
- Euclīdēs
- eudaemōn
- Eudosēs
- Euēnīnus
- Euēnus
- Euergetae
- eugae
- Euganeī
- Euganēus
- euge
- eugenēus
- eugenius
- eugepae
- euhān
- euhāns
- Euhēmerus
- Euhias
- Euhius
- euhoe
- Eumenēs
- Eumenides
- Eumolpidae
- Eumolpus
- eumpse
- >>
- etiamsī
- Jungtukas. Skiemenys: BBLL (4)
- Sirvydas 1642
-
Acz, áczkolwiek. Quãvis, quanquam, licet, etſi, tametſi, etiamſi. Norint, noris, nor.
-
- Jokantas 1936
- etiam-sī conjunct. su indic. ir conj. jei ir, kad ir, nors ir.
- Kuzavinis 2007
- etiamsī conj. [etiam + sī] nèt jéigu; jéi ir̃, kàd ir̃, nórs ir̃ C etc.