- intermissus 1
- intermissus 2
- intermitto
- intermixtus
- intermorior
- intermortuus
- intermundia
- intermūrālis
- interna
- internātus
- internecio
- internecīvus
- interneco
- internecto
- interniteo
- internōdium
- internōsco
- internūntia
- internūntio
- internūntius
- internus
- intero
- interpellātio
- interpellātor
- interpello
- interpolātio
- interpolis
- interpolo
- interpōno
- interpositio
- interpositus 1
- interpositus 2
- interposuī
- interpres
- interpretābilis
- interpretāmentum
- interpretātio
- interpretātor
- interpretātōrius
- interpretātrīx
- interpretium
- interpreto
- interpretor
- interpūnctio
- interpūnctus
- interpungo
- interquiēsco
- interrādo
- interrēgnum
- interrēx
- interritus
- interrogātio
- interrogātiuncula
- interrogātīvus
- interrogātor
- interrogātum
- interrogo
- interrumpo
- interruptē
- interruptio
- interruptus
- intersaepio
- interscapilium
- interscindo
- interscrībo
- interseco
- intersero 1
- intersero 2
- intersisto
- intersitus
- interspergo
- interspīrātio
- interspīro
- intersterno
- interstīnctus
- interstinguo 1
- interstinguo 2
- interstitī
- interstitio
- interstitium
- interstringo
- intersum
- intertexo
- intertīgnium
- intertraho
- intertrīgo
- intertrīmentum
- interturbātio
- interturbo
- interula
- interutrāsque
- intervallum
- intervello
- intervenio
- interventio
- interventor
- interventus
- interverto
- intervīso
- intervolito
- intervorto
- >>
- interrit|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: LLBB (4)
- Jokantas 1936
in-territus 3 [ptc. iš terreo] nenugąstaująs, be baimės, drąsus vultus; *mens leti i. nebijąs mirties.
- Kuzavinis 2007
- interrit|us, a, um adj. [2. in + territus] nebìjantis (lētī O); drąsùs, bebaĩmis Q