- tīgillum
- tīgnārius 1
- tīgnārius 2
- tīgnum
- Tigrānēs
- Tigrānocerta
- tigrīnus
- tigris
- Tigris
- Tigurīnī
- Tigurīnus
- tilia
- tiliāceus
- tiliāgineus
- Tīmaeus
- Tīmāgenēs
- Timāvus
- timefactus
- timendus
- timēns
- timeo
- timidē
- timiditās
- timidulē
- timidus
- Tīmocratēs
- Tīmoleōn
- Tīmoleontēus
- Timōlus
- Tīmōn
- Tīmōneus
- timor
- timōrātus
- Tīmotheus
- timuī
- tinca
- tīncta
- tīnctilis
- tīnctio
- tīnctor
- tīnctōrius
- tīnctūra
- tīnctus 1
- tīnctus 2
- tinea
- tineo
- tineōsus
- Tinge
- Tingi
- Tingītānus
- << >>
- timid|us, a, um
- Būdvardis, 2/1 linksniuotė (taisyklinga), 3 galūnių. Skiemenys: BBB (3)
- Sirvydas 1642
-
Boiáźliwy. Timidus, pauidus, formidoloſus. Baylus, krupus, bijuſis.
-
- Jokantas 1936
- timidus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup. [timeo] bailus, baikštus, nedrąsus, atsargus timidus atque tremens; *t. columbae; *passus; non timidus ad mortem, in labore militari; su gen. *procellae.
- Kuzavinis 2007
- timid|us, a, um adj. [timeo] (comp. ~ior C, sup. ~issimus O) 1. bailùs, baikštùs (columba Vr); drovùs, nedrąsùs (homo C); bìjantis; nōn ~us morī H nebìjantis mir̃ti;2. atsargùs (manū secāre aliquid Pt);3. prk. pagarbùs; ~us deōrum O dievobáimingas
- timid|us, a, um adj. [timeo] (comp. ~ior C, sup. ~issimus O)