vel [imper. iš velle; = „norėk, rinkis“] a) ar, arba, ar — ar, arba — arba Ubii orabant, ut Caesar sibi auxilium ferret vel exercitum modo Rhenum transportaret; vel dignitas hominis vel honoris amplitudo; ut omnium vel suspicioni vel malevolentiae vel crudelitati satisfiat; ponte rescisso regem vel hostium ferro vel inopia interiturum
N.
b) arba greičiau, tikriau sakant tantus te stupor oppressit vel, ut verius dicam, tantus furor; laudanda est vel etiam amanda vicinitas; a plerisque vel dicam ab omnibus.
a) net, dar gi ab eo vel interfici potuit; vel ex hoc intellegi potest; pati vel acerbissima malumus quam servire.
b) neabejotinai, tikrai Cicero vel optimus Romanorum orator; adulescens vel potentissimus nostrae civitatis.
c) pavyzdžiui vel quasi egomet
P kaip aš pavyzdžiui; vel quas (litteras) proxime acceperam, quam prudentes!
