- tennitur
- tenor
- tenōre
- Tēnos
- tēnsa
- tēnsio
- tēnsūra
- tēnsus
- tentātio
- tentātor
- tentātrīx
- tentīgo
- tento
- tentōrium
- tentōrius
- tentus 1
- tentus 2
- tenuātio
- tenuī
- tenuiculus
- tenuis
- tenuitās
- tenuiter
- tenuo
- tenus 1
- tenus 2
- Teos
- tepefacio
- tepefīo
- tepeo
- tepēsco
- tepidārium
- tepidārius
- tepidē
- tepidus
- tepor
- tepōrātus
- tepōrus
- tepuī
- ter
- Ter.
- terdeciēs
- terebinthinus
- terebinthus
- terebra
- terebrātio
- terebrātus
- terebro
- terēdo
- Terentia
- << >>
- 1. tenus
- Prielinksnis. Skiemenys: BB (2)
- Jokantas 1936
2. tenus praep. [senov. nom. sing. adj. tenus „besitraukiąs“, cnf. pro-tinus; tendo] iki, iki pat.
a) su gen. (po valdom. žodžio) *laterum t.; Corcyrae t. L.b) papr. su abl. Tauro t. regnare; aqua genu tenus alta L; *lateri capulo tenus abdidit ensem; laiko prasme: *hactenus; trop. verbo t. tik pagal žodžio prasmę, tik žodžiu; †nomine t. iki pat vardo, net ir vardas.
- Kuzavinis 2007
- 1. tenus praep. (vartojamas kaip polinksnis su abl. ir gen.) 1. ikì, ikì pàt; Taurō ~ C ikì Táuro kalnų̃; Corcyrae ~ L ikì pàt Korkỹros; nubium ~ Ap ikì pàt debesų̃;2. tìk (ikì), víen tìk; verbō ~ C tìk žodžiù; palliō ~ philosophōs imitārī Ap víen tìk apsiaustù pamė́gdžioti filosofùs
- 1. tenus praep. (vartojamas kaip polinksnis su abl. ir gen.)