- haliaeetus
- Haliartiī
- Haliartus
- halica
- Halicarnāssiī
- Halicarnāssus
- Halicyae
- Halicyēnsēs
- Halicyēnsis
- halimon
- hālito
- hālitus
- hallēc
- hallelūia
- hallex
- hallūc-
- hālo
- hālophanta
- halōs
- halōsis
- haltēres
- hālūcinātio
- hālūcinor
- Halus
- Halys
- halysis
- hama
- hamadryas
- hamarthrītis
- hāmātilis
- hāmātus
- Hamilcar
- hāmiōta
- Hammōn
- hammonitrum
- hāmo
- hamula
- hāmulus
- hāmus
- Hannibal
- Hanno
- haphē
- hara
- Hāran
- harēn-
- Hariī
- hariola
- hariolātio
- hariolor
- hariolus
- harmonia
- Harmonia
- harmonicus
- harpago 1
- harpago 2
- harpax
- harpē
- Harpocratēs
- Harpyia
- Harūdēs
- harundifer
- harundināceus
- harundinētum
- harundineus
- harundinōsus
- harundo
- haruspex
- haruspica
- haruspicīna
- haruspicīnus
- haruspicium
- Hasdrubal
- hasta
- hastārium
- hastātus 1
- hastātus 2
- hastīle
- hastula
- hau 1
- hau 2
- haud
- hauddum
- haudquāquam
- haurio
- hauritorium
- hausī
- haustor
- haustrum
- haustus 1
- haustus 2
- havē
- hebdomada
- hebdomadātim
- hebdomas
- Hebē
- hebeo
- hebes
- hebēsco
- hebetātio
- hebeto
- hebetūdo
- Hebraeī
- >>
- harmoni|a, ae f
- Daiktavardis, 1 linksniuotė (taisyklinga), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBBB (4)
- Jokantas 1936
harmonia, ae f [ἁρμονία] muzikos tonų sutartinė, harmonija, akordas.
- Kuzavinis 2007
- harmoni|a, ae f [gr.] 1. darnà, dermė̃, harmònija C, Vi;2. atitikìmas; sántarvė; sutarìmas, sándora Lu, PM;3. vėl. prk. są́skambis; dainà Eccl
- harmoni|a, ae f [gr.]