- affabrē
- affabricor
- affābulātio
- affāmen
- affāniae
- affatim
- affātus 1
- affātus 2
- affaveo
- affēcī
- affectātio
- affectātor
- affectātrīx
- affectātus
- affectio
- affectiōnālis
- affectiōsus
- affectīvus
- affecto
- affectōrius
- affectuōsē
- affectuōsus
- affectus 1
- affectus 2
- affero
- afficio
- affictus
- affīgo
- affingo
- affīnis 1
- affīnis 2
- affīnitās
- affīnxī
- affīrmātē
- affīrmātio
- affīrmātor
- affīrmo
- affīxus
- afflagrāns
- afflāmen
- afflātor
- afflātus
- affleo
- afflīctātio
- afflīctātor
- afflīctio
- afflīcto
- afflīctor
- afflīctrīx
- afflīctus 1
- << >>
- affing|o, ere; fīnxī, fictum
- Veiksmažodis, 3 asmenuotė. Skiemenys: LLA (3)
- Susiję: affictus; affīnxī
- Sirvydas 1642
-
przezywam, przezwiſko ſromotne daię, Cognomina ridicula, probroſa impono, affingo. Wardus piktus duomi.
-
- Jokantas 1936
- af-fingo, fīnxī, fictum 3 a) pridirbti, dirbant pridėti statuae manus, membra corpori; quae natura corpori affinxit.b) trop. pramanyti multa rumore (gandais) affingebantur; quid error affinxerit; a. novum crimen; ne vera laus detracta neque falsa afficta esse videatur; illa opinio affingitur.
- Kuzavinis 2007
- affing|o, ere; fīnxī, fictum vt [ad + fingo] 1. pridė́ti; pritáikyti, pritaisýti (manūs statuae C);2. prk. pridė́ti nuõ savę̃s (aliquid rūmōribus Cs); pramanýti, išgalvóti (absurdum jocum Ap)
- affing|o, ere; fīnxī, fictum vt [ad + fingo]