- dēsūdo
- dēsuēfacio
- dēsuēfīo
- dēsuēsco
- dēsuētūdo
- dēsuētus
- dēsuēvī
- dēsultor
- dēsultōrius
- dēsultūra
- dēsultus
- dēsuluī
- dēsum
- dēsūmo
- dēsuper
- dēsurgo
- dēsursum
- dētēctio
- dētēctor
- dētego
- dētendo
- dētentio
- dētentus 1
- dētentus 2
- dētergeo
- dētergo
- dēterior
- dēteriōro
- dēterius
- dēterminābilis
- dēterminātio
- dētermino
- dētero
- dēterreo
- dēterrimus
- dēterritus
- dēterruī
- dētersī
- dētersio
- dētersus
- dētestābilis
- dētestātio
- dētestātus
- dētestor
- dētēxī
- dētexo
- dētineo
- dētondeo
- dētono
- dētōnsio
- << >>
- dēterius
- Prieveiksmis. Skiemenys: LBBB (4)
- Sirvydas 1642
-
Gorzey, Peiùs, deteriùs. Pikciaus.
-
- Jokantas 1936
- dēterior, ius comp. (adv. -ius), sup. dēterrimus 3 blogesnis, menkesnis homo, cibus; deteriore iure esse; pars (civium) d. L (politiškai) nelojaliai nusistatę; vectigalia deteriora facere; peditatu erat deterior N silpnesnis; †in deterius mutare; †deterius interpretari.
- Kuzavinis 2007
- dēterius adv. [dēterior] blogiaũ, menkiaũ, prasčiaũ H, T, J