obligo

oblig|o, āre, āvī, ātum
Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: ABA (3)
Susiję: obligātus

Sirvydas 1642
- Obowięzuię kogo, Obligo, obſtringo, alligo aliquem ſtipulatione. Apriſzu ku.
- Obowięzuię ſię, Adſtringo meam fidem, obligo me, interpono fidem meam. Apſi-imu kam.
- Obwięzuię co, Circũligo, circumuincio, obligo, obſtringo, circumnecto. Apiriſzu ku.
- powinienem co czynić. Obligor, teneor, debeo, incumbit hoc mihi, Turiu, kałtas eſmi darit.
- Waruię co czego, Caueo alicui, obligo me nexu Apſiimu kam.
- Zadaię náiemnikowi, Arraboni do, arrabone obligo, do arram. Aźuduomi ſumdinikuy, etc.
- zápiſuię ſię komu, Cautionem facio, chirographo me obligo. Aźuſiraſzau kam.
- záwięzuię co, Obligo, præligo, connecto. aźuriſzu ku.
- zniewalam kogo ſobie, zwyćięźam, Deuincio, obligo, obſtringo, Apgalu ku ſaw.

Daukantas 1838
- —

Jokantas 1936
- ob-ligo 1
  1)
  
  a) pririšti *Prometheus obligātus aliti prikaltas ir atiduotas paukščiui kankinti.
  
  b) trop.
  
  α) daryti kaltu, kaltinti populum Romanum scelere; pass. kaipo refl. obligari fraude impiā pasidaryti kaltu.
  
  β) surišti, uždėti pareigą, padaryti privalomu, įpareigoti militiae sacramento aliquem; *obligata dapes Jovi pasižadėtas; aliquem sibi beneficio, liberalitate; obligari foedere L; †interrogati, quo pignore fidem obligaturi essent kokiu laidu laiduos; *obligor, ut aš esu priverstas; fortuna me vobis obligavit surišo mane su jumis.
  
  γ) įkeisti fortunas suas; praedia soluta et obligata laisvi ir apsunkinti skolomis; o. fidem užtikrinti žodžiu.
  
  2) aprišti, aptverti vulnus, †bracchia, †oculos; epistulam P surišti.

Kuzavinis 2007
- oblig|o, āre, āvī, ātum vt [ob + ligo]
  1. aprìšti (vulnus C); užrìšti (oculōs Se); surìšti (brāchia T); prirìšti (aliquem C);
  
  2. įpareigóti (aliquem L); susaistýti (aliquem beneficiō C);
  
  3. (pa)káltinti (aliquem scelere C); pass. ~ārī C nusikal̃sti;
  
  4. įkeĩsti, užstatýti; fortūnās suās ~āre C užstatýti sàvo tur̃tą;
  
  5. įsipareigóti, prižadė́ti, dúoti žõdį H;
  
  6. jur. įpareigóti Ulp