- obsequenter
- obsequentia
- obsequibilis
- obsequiōsus
- obsequium
- obsequor
- obsero 1
- obsero 2
- observābilis
- observāns
- observanter
- observantia
- observātio
- observātor
- observito
- observo
- obses
- obsessio
- obsessor
- obsessus
- obsēvī
- obsībilo
- obsideo
- obsidiālis
- obsidio
- obsidiōnālis
- obsidium 1
- obsidium 2
- obsīdo
- obsīgnātio
- obsīgnātor
- obsīgno
- obsisto
- obsitus
- obsolefacio
- obsolefīo
- obsolēsco
- obsolētē
- obsolētus
- obsolēvī
- obsolido
- obsōnātor
- obsōnātus
- obsōnium
- obsōno 1
- obsono 2
- obsōnor
- obsorbeo
- obstāculum
- obstantia
- << >>
- obsidi|o, ōnis f
- Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LBBA (4)
- Jokantas 1936
obsidio, ōnis f [obsideo]
a) apgulimas, apsiautimas, užkirtimas esse in obsidione L; premere obsidione; urbem obsidione cepit; in obsidione Athenas tenuerunt N; obsidione solvere arba eximere L; solvere obsidionem urbis L.b) trop. priespauda, vargas, sunki padėtis C. Marius rem publicam obsidione liberavit; faeneratores ex obsidione eximere; aliquem obsidione liberare.
- Kuzavinis 2007
- obsidi|o, ōnis f [obsideo] 1. apgulìmas, apsupìmas, apsiaustìs (urbis L);2. prk.1) sunkì padėtìs, var̃gas, pavõjus; ex ~ōne aliquem eximere C išvadúoti ką̃ ìš sunkiõs padėtiẽs;2) príespauda, neláisvė; fīlium ~ōne līberāre Ju išvadúoti sū́nų ìš neláisvės
- obsidi|o, ōnis f [obsideo]