- soleātus
- solemn-
- Solēnsēs
- soleo
- Solī
- solidāmen
- solidāmentum
- solidātio
- solidātus
- solidē
- solidēsco
- solidipēs
- soliditās
- solido
- solidum 1
- solidum 2
- solidus 1
- solidus 2
- sōliloquium
- sōlitārium
- sōlitārius
- sōlitās
- solito
- sōlitūdo
- solitum
- solitus
- solium
- sōlivagus
- sollemne
- sollemnis
- sollemnitās
- sollemniter
- sollemnizo
- sollers
- sollerter
- sollertia
- sollicitātio
- sollicitātor
- sollicitē
- sollicito
- sollicitūdo
- sollicitus
- solliferreum
- sollistimus
- sollus
- sōlo
- Solo
- soloecismus
- soloecum
- Solōn
- << >>
- solit|um, ī n
- Daiktavardis, 2 linksniuotė (taisyklinga), niekatroji, bendrinis. Skiemenys: BBB (3)
- Jokantas 1936
soleo, solitus sum 2 turėti papratimą, būti papratusiam ką daryti ut solet kaip paprastai; non ut olim solebat, sed ut nunc fit; Cato hoc dicere solebat; quod in tali re solet; ptc. solitus 3 kaipo adj. paprastas solitum quicquam liberae civitatis L kas nors, kas paprastai priklausydavo laisvai valstybei; subst. solitum, ī n kas paprasta, papratimas *solitum tibi (sc. est); visus sol rubere solito magis L daugiau kaip paprastai; citatior solito amnis L.
- Kuzavinis 2007
- solit|um, ī n [solitus] papratìmas, įpratìmas, į́protis; ex ~ō Se ìš papratìmo; praeter ~um V, H, ultrā ~um T priẽš į́protį