- concinno
- concinnus
- concino
- concio 1
- cōncio 2
- concipilo
- concipio
- concipulo
- concīsē
- concīsio
- concīsūra
- concīsus
- concitātē
- concitātio
- concitātor
- concitātrīx
- concitātus 1
- concitātus 2
- concito
- concitor
- concitus
- concīvī
- conclāmātio
- conclāmito
- conclāmo
- conclāve
- conclāvium
- conclūdo
- conclūsē
- conclūsī
- conclūsio
- conclūsiuncula
- conclūsūra
- conclūsus
- concoctio
- concoctus
- concolor
- concoquo
- concordābilis
- concordātio
- Concordia
- concordia
- concorditer
- concordo
- concors
- concoxī
- concrasso
- concrēbrēsco
- concrēdo
- concremātio
- << >>
- conclām|o, āre, āvī, ātum
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LLA (3)
- Jokantas 1936
con-clāmo 1
a) sušaukti *socios, *agrestes; conclamatur ad arma.b) šaukti, rėkti conclamat omnis multitudo; victoriam šaukti „pergalė! pergalė!“; *laetum paeana užtraukti pergalės dainą; *vasa c. sušukti susidėti rykus, duoti signalą žygiui; term. t. c. aliquem, mortuum raudoti ko šaukiant vardu; post conclamata suprema po laidotuvių ceremonijos; proverb. conclamatum est T baigta, viskas žuvo; su acc. c. inf. conclamant occasionem amittendam non esse; su ut.c) pritarti quod se velle dixit, id sutores conclamaverunt; dato signo ut universi conclamarent.
- Kuzavinis 2007
- conclām|o, āre, āvī, ātum [con + clāmo] 1. vi draugè šaũkti (rė̃kti) Cs;2. vt (su)šaũkti, (su)kviẽsti (sociōs O)
- conclām|o, āre, āvī, ātum [con + clāmo]