- concio 1
- cōncio 2
- concipilo
- concipio
- concipulo
- concīsē
- concīsio
- concīsūra
- concīsus
- concitātē
- concitātio
- concitātor
- concitātrīx
- concitātus 1
- concitātus 2
- concito
- concitor
- concitus
- concīvī
- conclāmātio
- conclāmito
- conclāmo
- conclāve
- conclāvium
- conclūdo
- conclūsē
- conclūsī
- conclūsio
- conclūsiuncula
- conclūsūra
- conclūsus
- concoctio
- concoctus
- concolor
- concoquo
- concordābilis
- concordātio
- concordia
- Concordia
- concorditer
- concordo
- concors
- concoxī
- concrasso
- concrēbrēsco
- concrēdo
- concremātio
- concrēmentum
- concremo
- concreo
- << >>
- conclūd|o, ere; clūsī, clūsum
- Veiksmažodis, 3 asmenuotė. Skiemenys: LLA (3)
- Susiję: conclūsī; conclūsus
- Jokantas 1936
con-clūdo, clūsī, clūsum 3 [claudo]
1) uždaryti magnam hominum multitudinem; bestias delectationis causā; mare conclusum.2) trop.a) apimti, sutalpinti, subrukti ius civile in parvum quendam et angustum locum; uno volumine vitam excellentium virorum complurium N.b) užbaigti epistulam; crimen decumarum (kalboje); ut concludamus atque ita peroremus prieitume prie išvados; sententias; *versum nudailinti.c) daryti išvadą, prieiti prie išvados quattuor sunt capita, quae concludunt nihil esse etc. iš kurių daroma išvada, kad... ; concludebas summum malum esse dolorem; c. argumentum arba rationem = concludere.
- Kuzavinis 2007
- conclūd|o, ere; clūsī, clūsum vt [con + claudo] 1. uždarýti (aliquem in cellam Te);2. prk.1) apim̃ti, aprė́pti (tot rēs Te);2) (už)baĩgti, pabaĩgti (epistulam C);3) (pa)darýti ìšvadą; ~ere summum malum esse dolōrem C padarýti ìšvadą, kàd didžiáusia blogýbė – kentė́jimas
- conclūd|o, ere; clūsī, clūsum vt [con + claudo]