- īlicet
- īlicētum
- īliceus
- īlicō
- Īliēnsēs
- Īliēnsis
- īlīgneus
- īlīgnus
- Īliī
- Īlion
- Īlionē
- Īlioneus
- Īlios
- Īlīthyia
- Iliturgis
- Iliturgitānī
- Īlium
- īlium
- Īlius
- illā
- illabefactus
- illābor
- illabōrātus
- illabōro
- illāc
- illacerābilis
- illacessītus
- illacrimābilis
- illacrimo
- illacrimor
- illacrimōsus
- illaec
- illaesibilis
- illaesus
- illaetābilis
- illāmentātus
- illāpsus 1
- illāpsus 2
- illaqueātio
- illaqueo
- illatebro
- illātio
- illātor
- illātrīx
- illatro
- illātus
- illaudābilis
- illaudandus
- illaudātus
- ille
- << >>
- illāc
- Prieveiksmis. Skiemenys: LL (2)
- Sirvydas 1642
-
onędy, Illac, illâ. Anuo ſzału[ſzalu], wietu. - Tam tędy, Illâc, illâ. Anuo dayktu.
-
- Jokantas 1936
- illāc adv. [abl. f iš 1. illic, sc. viā] anoje pusėje, ten hac atque illac T; illac facere priklausyti prie kitos partijos.
- Kuzavinis 2007
- illāc adv. [illā + ce] (sc. parte) 1. anojè pùsėje, teñ; hāc atque ~ Te čià ir̃ teñ;2. į̃ aną̃ pùsę, į̃ teñ; ~ facere C péreiti į̃ aną̃ pùsę; stóti į̃ kìtą pártiją
- illāc adv. [illā + ce] (sc. parte)