turba

turb|a, ae f
Daiktavardis, 1 linksniuotė (taisyklinga), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LB (2)

Sirvydas 1642
- Aſſiſtentia. Aſ[ſ]iſtẽtes, corona, turba circumfuſa. Daugibe aplink ſtowinti, pułkas.
- Buntowánie. Turbarũ concitatio, tempeſtas ſeditionum. Pamayſzymas, ſuiudinimas źmoniu vnt waydo, rc.
- Buntownik. Turbator, incentor turbarum. Mayſztinikas, Waydinikas.
- Burdá. Turba. Mayſztas.
- Chłopſtwo. Turba agreſtium, agreſtes. Muźiku ſueyga, muźikiſte.
- Ciſnę ſię. Penetro, inſero me turbæ. Lindu, werźiuſi.
- Ciźbá. Turba. Minia.
- Pacholſtwo, Comitat[us] us, famulitium, famularis turba Tarnay.
- Tłum, Turba, frequentia hominum, Minia.
- Przećiſnąć ſię przez co. Turbam confertam penetrare, perſiwerźiu per ku.
- Rozruch, Tumultus, tumultuatio, turba. Mayſzta.
- Rum czynię, rumuię. Submoueo turbam. Wietu darau per miniu.
- wmieſzáć ſię w ludźie. Coniicere ſe in turbam, inſinuare. Iśimayśit.

Daukantas 1838
- Turba, ae, f. gauie, mîne.

Jokantas 1936
- turba, ae f [cnf. τύρβα]
  1)
  
  a) sumišimas, netvarka, klegesys, kamšatis, spūstis turbae ac seditiones S; *ignis turbā voracior ipsā labiau naikinanti dėl paties sumišimo; vivere in magna turba.
  
  b) triukšmas, kivirčas, ginčas, barnis nova turba atque rixa; t. inter eos inceperat T; turbam facere.
  
  2) trop. minia, pulkas, būrys, krūva, gauja fugientium; *matrum, *sororum, *procorum, *ducum; su ironija: *terrarum nos duo turba sumus; t. militaris L, navalis L; in terbam exire N išeiti į žmones; *t. canum šunų ruja; *arborum; novorum voluminum.

Kuzavinis 2007
- turb|a, ae f
  1. sumišìmas (rērum C); netvarkà (in castrīs C); kamšatìs, spūstìs (hominum C);
  
  2. triùkšmas, kivir̃čas, giñčas, bar̃nis; nē ~am faciant Te kàd jiẽ nekéltų triùkšmo; ~a inter eōs incēperat Te tar̃p jų̃ prasidė́jo bar̃niai;
  
  3. prk.
  
  1) minià (fugientium Cs); pul̃kas, būrỹs (volucrum O; ferārum O); ~a canum O šunų̃ rujà;
  
  2) daugýbė (arborum C; rērum O); krūvà (volūminum C)