- cōnsitus
- cōnsobrīna
- cōnsobrīnus
- cōnsociātio
- cōnsociātus
- cōnsocio
- cōnsōlābilis
- cōnsōlāmen
- cōnsōlātio
- cōnsōlātīvus
- cōnsōlātor
- cōnsōlātōriē
- cōnsōlātōrius
- cōnsōlātrīx
- cōnsōlida
- cōnsolidātio
- cōnsolido
- cōnsōlo
- cōnsōlor
- cōnsonāns 1
- cōnsonāns 2
- cōnsonanter
- cōnsonantia
- cōnsonē
- cōnsono
- cōnsonus
- cōnsōpio
- cōnsors 1
- cōnsors 2
- cōnsortio
- cōnsortium
- cōnspargo
- cōnspatior
- cōnspectus 1
- cōnspectus 2
- cōnspergo
- cōnspersus
- cōnspēxī
- cōnspicābilis
- cōnspiciendus
- cōnspicillum
- cōnspicio
- cōnspicor
- cōnspicuum
- cōnspicuus
- cōnspīrātē
- cōnspīrātio
- cōnspīrātus 1
- cōnspīrātus 2
- cōnspīro 1
- << >>
- cōnson|o, āre, uī
- Veiksmažodis, 1 asmenuotė. Skiemenys: LBA (3)
- Susiję: cōnsonāns 1
- Sirvydas 1642
-
zgadzam ſię z kiem, Conſentio conſono, concordo, conuenio, Suſideru.
-
- Jokantas 1936
- cōn-sono, sonuī 1 drauge skambėti consonante clamore L; *nemus strepitu c. skambėti, aidėti; †ululatibus theatrum.
- Kuzavinis 2007
- cōnson|o, āre, uī vi [con + sono] 1. draugè skambė́ti; draugè ū̃žti (apēs Vr); gaũsti, aidė́ti (nemus V); vienìngai (sutartinaĩ) skambė́ti (inter sē Q);2. pasigir̃sti, suskambė́ti Pl;3. atitìkti, sutàpti Se
- cōnson|o, āre, uī vi [con + sono]