- dēlēnificus
- dēlēnīmentum
- dēlēnio
- dēlēnītor
- dēleo
- dēlētīcius
- dēlētio
- dēlētrīx
- dēlētus 1
- dēlētus 2
- dēlēvī
- dēlēvo
- Dēlia
- Dēliacus
- dēlīberābundus
- dēlīberātio
- dēlīberātīvus
- dēlīberātor
- dēlīberātus
- dēlībero
- dēlībo
- dēlibro
- dēlibuo
- dēlibūtus
- dēlicātē
- dēlicātus
- dēliciae
- dēliciolae
- dēlicium
- dēlico
- dēlictum
- dēlictus
- dēlicuī
- dēlicus
- dēlicuus
- dēligo 1
- dēligo 2
- dēlīnctus
- dēlīneo
- dēlingo
- dēlīnio
- dēlīnītio
- dēlinquo
- dēlīnxī
- dēliquēsco
- dēlīquī
- dēliquiae
- dēliquio
- dēliquium
- dēliquo
- << >>
- dēlicāt|ē
- Prieveiksmis. Skiemenys: LBLL (4)
- Jokantas 1936
dēlicātus 3 (adv. -ē) su comp. ir sup.
a) apie daiktus: žavus, dailus, gražus, puikus litus dellcatissimum; hortuli Ph; convivium; versus.b) apie žmones: gašlus, geidulingas, aistringas libidinosa et d. iuventus; ubi tu es, delicata? P mieloji.c) švelnus, meilus, malonus, lipšnus pueri lepidi ac delicati; †delicatissimus amnium.d) išpaikintas, išlepintas homines, fastidium.
- Kuzavinis 2007
- dēlicāt|ē adv. [dēlicātus] (comp. ~ius Se, sup. ~issimē Hi) 1. patraukliaĩ, malõniai, mielaĩ (aliquid facere N);2. prabangiaĩ; lepiaĩ (vīvere C)
- dēlicāt|ē adv. [dēlicātus] (comp. ~ius Se, sup. ~issimē Hi)