gallīna

gallīn|a, ae f
Daiktavardis, 1 linksniuotė (taisyklinga), moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: LLB (3)

Sirvydas 1642
- Kloſek, ktorym nádźiewáią gęſi, káczki, etc. Offæ quibus aues ſaginantur, turundæ farciendis gallinis. Kuſniey iź taſzłos.
- Kokoſz, Gallina. Wiſzta.
- Kokoſz náſiadká. Gallina incubans. Wiſzta perekſzłe.
- Kokoſz nieśná. Ouipara gallina. Wiſzta neſzunti, kuri deſti.
- Kokoſzká, Gallinula, gallina pumilio. wiſztełe.
- Krekorze kokoſz, Gracillat gallina, Karkia wiſzta.
- Kurnik, co kuri opátruie. Gallinarius, curator gallinarum. Wiſztu apweyzdetoias.
- Kwoczká, co kurczętá wodźi kokoſz. Matrix, nutrix gallina, mater. Kwárkſzłe.
- Náſadzam kokoſz. Suppono, ſubijcio oua gallinis. Vźſodinu wiſztu, vźtupinu.
- Náśiada kokoſz, Incubat gallina ouis. Sedi wiſzta peri.
- Nieśie ſię kokoſz. Edit, enititur, ponit, facit oua gallina. Deſti wiſzta.
- Nieśienie ſię kokoſzę. Fetura gallinarum. Deimas wiſztu.
- Pypeć, Pituita in gallinis, ſingultus gallinarum.
- Pypeć, Pituita in gallinis, ſingultus gallinarum.
- Pypeć ma kokoſz, etc. Singultit gallina.
- źnioſła kokoſz iaię. Gallina ouum edidit, peperit. Sudeio pautu.

Daukantas 1838
- —

Jokantas 1936
- gallīna, ae f [1. gallus] višta.

Kuzavinis 2007
- gallīn|a, ae f [gallus] vištà, perẽkšlė Pl, Vr; ◊ albae ~ae fīlius J baltõs vìštos sūnùs, t. y. láimės kū̃dikis