Thesaurus Latino-Lituanicus

a) ypatingas, išimtinas, savotiškas non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire; ius, fortuna; praecipuo suo periculo N asmeninis pavojus.

b) šaunus, puikus, nepaprastas vir, adiutor; praecipuus ei honos habitus est N; praecipua fide fuerat erga Athenienses N dux scientiā rei militaris praecipuus; Cicero in eloquentia praecipuus; † p. ad scelera; su gen.; su santykiniu sakiniu (kaip dignus): †praecipuus, cui secreta imperatorum inniterentur; subst. praecipuum, ī n pirmenybė; praecipua, ōrum n kas svarbiausia †rerum; taip pat term. t. stoikų προηγμένα puikūs dalykai, kurie yra ne patys savaime geri, bet arčiausiai stovi prie dorybės, vienintelio gėrio; adv. praecipuē ypatingai, ypač eum Cicero praecipue dilexit N; omnes vincere volebamus, tu certe praecipue.