canis

can|is, is m, f
Daiktavardis, 3 linksniuotė (priebalsinis tipas), vyriškoji arba moteriškoji, bendrinis. Skiemenys: BB (2)
Susiję: canēs

Sirvydas 1642
- Kundel, Canis gregarius, villaticus, pecuarius. łoikas ſzuo.
- Obroź, Millus, colare canum. Reteźius.
- Odſzczekáć co, Canis latratu abigit furem, lupum. &c. Atłoia ſzuo wagi.
- Ogár, Canis ferarum odorator, veſtigator canis, leporarius. Pedſakie.
- Ogár, Canis ferarum odorator, veſtigator canis, leporarius. Pedſakie.
- Oſpá oſypka, omáſta, Far caninum, canicæ, arum. ſagina canum. Edałas ſzunu.
- Paſzczęka, Fauces, roſtrum canum, &c. os. paźundes.
- Pies, Canis. Szuo.
- Pieś łowczy. Canis venaticus, ſagax. pedſákie.
- wyźeł, Canis auium odorator. v. Pies łowczy.
- pśicá, Canis femina. Kałe.
- ſmycz, Numella, lorum quo canes retinentur. ſzunu rayſztis.
- ſuka, Canis femina, Kałe.
- Szárpániná, Præda canum. Draſkimas.
- ſzćzuię kogo, Immitto, concito in aliquem canes. ſiundźiu, piudźiu.
- ſzczwánie, Incitatio, immiſſio canum. ſiundimas, piudimas.
- Vkąſzony, Morſus à cane, Ikuſtas.
- Wścieczenie pſa, R[a]bies canis. Paſiutimas ſzunies.
- wylizuie ſię pieś, Lambendo ſanat canis vulnus. iſzſiłayźo ſzuo.
- wyſzczwáć kogo, Canibus incitatis fugare, iźsiundit.

Daukantas 1838
- Canis, is, m, f. szou.

Jokantas 1936
- canis (canēs P), is m f šuo venaticus, †catenarius; canum fida custodia; trop. plūstamasai žodis: tu, Clodiane canis; c. maior et minor žvaigždynai pietų danguje; kaulų žaisme: pats prasčiausias kaulų kritimas canem mittere; taip pat: kojų pančiai tu hodie canem et furcam feras P.

Kuzavinis 2007
- can|is, is m, f
  1. šuõ; ~is fēmina Vr kalė̃; ◊ cave ~em! Vr sáugokis šuñs (užrašas ant romėnų vartų);
  
  2. plūst. šuvà, šùnsnukis, palaižū̃nas Pl, Te, C